Charo Lopes
Licenciada en xornalismo pola Universidade de Santiago de Compostela (2010), titulada superior en Fotografía Artística pola ESAD Antonio Faílde (2012) e Máster en Literatura, Cultura e Diversidade pola Universidade da Coruña (2018).
Na actualidade é membro do consello de redacción e responsábel da coordinación de imaxe no periódico Novas da Galiza, dirixe o Portal Galego da Língua e é co-editora da revista caleidoscopica.gal. Como fotógrafa está especializada en retrato; no proxecto umaqualquer.com traballa a representación en chave feminista, suxerindo ás modelos un xogo performativo e apropiándose da imaxe como unha ferramenta de autocoñecemento.
Como poeta gañou o 1º premio Xuventude Crea 2014 por Random do quotidiano, o Fiz Vergara Vilariño, co que publicou De como acontece o fim do mundo (Espiral Maior, 2016), e o XXXV premio de poesía Cidade de Ourense, con Álbum (Aira Editorial, 2020). Participou na antologia poética online Mafia Amiga, de Leite Edicións (2021), e o seu livro De como acontece o fim do mundo foi traduzido para o basco por Txerra Rodríguez e editado en booktegi.eus. Poemas seus fan parte da antoloxía de poesía galega contemporánea traducida ao finés por Rita Dahl Villielämää – nuoren galicialaisen runouden antologia.
Participou no catálogo Território expandido do festival de fotografia Outono Fotográfico (Difusora, 2016), no Festival da Poesia no Condado (2017 e 2022) e na obra coletiva Tecermos redes, crearmos comunidade. Estudos sobre a obra de María Reimondez (Xerais, 2020). Publicou “O que significa ser indígena?” no nº4 da Revista Ardora (2019), e “Sereias galegas” no nº7 da Revirada Revista Feminista (2020).
Como fotógrafa, a sua serie Do ermo foi seleccionada no Xuventude Crea 2015 de Artes Plásticas e Fotografía, sendo exposta na Igrexa da Universidade de Santiago de Compostela (2015). Participou nas exposicións colectivas Pase(e)n e vexan, no Outono Fotográfico en Ourense (2011), Muller, arte e creatividade no Museo Municipal de Ourense (2012) e O espello é noso? na Galeria Cubo de Vigo (2019).